تأثیر لاموتریژین وعصاره هیدروالکلی بادرنجبویه بر میزان آنزیم های کبدی و تغییرات پاتولوژی آن در موش های صرعی تجربی با پنتیلن تترازول

زمینه و هدف:یکی از وظایف اصلی کبد در بدن، سم زدایی داروها می باشد.در این مطالعه اثرعصاره بادرنجبویه بر بافت کبد درموش های مدل کیندلینگ مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی:در این تحقیق، 48سر موش صحرایی ماده به طور تصادفی به 8 گروه 6 تایی تقسیم شدند. دو گروه از موش ها به عنوان کنترل سالم در نظر گرفته شدند که یک گروه آب و غذای معمولی دریافت کردند و گروه دوم لاموتریژین را (با دوز10میلی گرم بر کیلوگرم در روز) به صورت خوراکی دریافت کردند. گروه تیمار پس از القای صرع به وسیله پنتیلن تترازول(ptz)(با دوز 40میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت تزریق داخل صفاقی به 5 گروه تقسیم شدند. یک گروه از موش های صرعی با آب و غذای معمولی تیمار شدند (کنترل - شم) و گروه صرعی دوم به وسیله لاموتریژین (10 میلی گرم بر کیلوگرم) تیمار شدند. گروه صرعی سوم و چهارم با عصاره بادرنجبویه (دوز 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم) تیمار شدند. گروه صرعی پنجم وششم توأماً لاموتریژین و بادرنجبویه را دریافت کردند. پس از 4 هفته تیمار، موش ها بیهوش شده وپس از خونگیری، جهت انجام آزمایشهای بیوشیمیایی، کبد آنها جدا گردید. در ادامه، بعد از تهیه مقاطع بافتی ورنگ آمیزی با هماتوکسیلین - ائوزین لامها به وسیله میکروسکوپ نوری بررسی شدند. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و تست توکی تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری، 05/0p< در نظر گرفته شد. یافته ها:درگروه تیمارشده با عصاره، کاهش معنی داری در آنزیم های کبدی، تری گلیسرید و کلسترول مشاهده گردید (05/0>p). همچنین ضایعات بافتی کبد در مقایسه با موش های صرعی و تیمارشده با لاموتریژین بهبود یافت. نتیجه گیری:نتایج این مطالعه نشان داد عصاره بادرنجبویه، کبد را در برابر آسیب های ناشی از لاموتریژین محافظت می کند.